10 juni 2030
Het is een warme zomerdag. Ik kom de afdeling Cardiologie op en bereid me voor op een zware dag. Tien jaar geleden lagen alle patiënten met pijn op de borst (POB) op de afdeling zelf, maar die patiënten vind je hier niet meer terug. Was het maar zo, dan was de zorg in ieder geval veel lichter. Nee, alle patiënten met POB-klachten melden zich bij de polikliniek en gaan naar huis met een telemetrie die op grotere afstanden alsnog in het ziekenhuis te bekijken is. Mocht er een afwijkende waarde te vinden zijn, wordt je opgeroepen.
Als er bij binnenkomst serieuze problemen zijn, maak je kans op een plekje op de afdeling. Daarom is de zorgzwaarte zo hoog, al de patiënten die nu op de afdeling liggen mankeren écht wat. Veel kwetsbare ouderen, obesitas patiënten en kettingrokers. Wat dat betreft is de patiënten populatie nog geen steek veranderd, zelfs met alle voorlichtingen die we geven!
Terwijl ik de patiënten doorneem op de computer, zie ik termen waarvan ik me kan herinneren dat die nog niet bestonden toen ik begon. Door de lucht, het gemanipuleerde voedsel en zelfzorg–tekort zijn er nieuwe ziekten ontstaan in de loop van de tijd. Interessant om deze nieuwe informatie te leren! Mijn kennis moet up-to-date blijven om als verpleegkundige op deze afdeling te functioneren. Dit wordt verwacht op de afdeling, maar er wordt ook in begeleid. Er zijn wekelijks klinische lessen van mede verpleegkundigen en artsen en één keer in de maand wordt er een scholing georganiseerd, cardio gerelateerd.
We staan als verpleegkundigen trouwens nog dichter bij de arts, omdat onze kennis steeds meer gespecialiseerd wordt. Hierdoor we zijn we echt de rechterhand van de arts. Dit is met name te merken tijdens de artsenvisite. In de artsenvisite wordt de patiënt in zijn geheel besproken, maar nu wordt er een extra aspect besproken, iets wat we tien jaar geleden nog niet in de praktijk kende. Dit is het aspect: ‘Urgentie voor een operatie’. Wij schatten samen met de arts in hoe snel de patiënt geopereerd moet worden, omdat er zuinig wordt omgegaan met de voorwerpen. Een duidelijk voorbeeld is de artsenvisite van gisteren. Er werden zeven patiënten besproken met een hartritmestoornis. Al deze patiënten moesten geopereerd worden om een device te krijgen (ICD/ pacemaker). Ons ziekenhuis krijgen vijf devices ter beschikking, per week. Dat betekent dus dat we samen met de arts een lijstje opstellen van de volgorde waarop de patiënten geopereerd zullen worden. Ik herinner me dat er tien jaar geleden ook een lijst werd opgesteld, maar niet omdat er een maximum aantal devices waren. Ik vind deze extra druk erg zwaar, omdat we de urgentie soms verkeerd inschatten, met de gevolgen van dien…
De behandelingen zijn over het algemeen hetzelfde gebleven, alleen is de kans op complicaties kleiner door de precisie van de robots die nu opereren. De nieuwe ziekten daarentegen zijn erg lastig te behandelen, mede door de vergrote resistentie van antibiotica. Bij deze patiënten wordt er gefocust op comfort, dus worden ze opgehaald door familie of naar een verzorgingstehuis gebracht.
Ik zie ook een verschuiving van patiënten die tien jaar geleden nog wel naar de polikliniek zouden komen en nu niet meer komen. Dit komt omdat er steeds vaker artikelen worden geschreven over hoe slecht medicatie is of over hoe een ziekenhuis eigenlijk ook een bedrijf is. Deze patiënten hebben een (gezonde?) afkeer gekregen van het ziekenhuis en wijken uit naar homeopathische geneeshuizen. Zij zijn de geleerden patiënten, patiënten die goed kunnen omgaan met internet en databanken of patiënten die alles geloven wat er in het nieuws komt. Deze verschuiving zorgt er wel voor dat er een bepaalde groep mensen is die erg bewust omgaat met wat ze binnenkrijgen en wat niet; niet alles wordt meer aangenomen voor zoete koek.
Ook deze patiënten kunnen écht ziek worden en bij ons op de afdeling komen. Ik weet dat er nu ook eentje ligt. Hij is 35 jaar oud en goed met technologie en heeft daarnaast gezondheidswetenschappen gestudeerd. Bij zo’n patiënt kan je niet aankomen met een beleid zonder uitleg! Dit soort patiënten willen uitleg, toelichting, de voor- en tegens, andere opties, etc. Dit is ook een reden dat we erg veel kennis moeten hebben over alles van cardiologie.
Al met al merk ik dus veel veranderingen, wat ertoe leidt dat ik mijn kennis goed moet bijhouden, dat ik mij soms bevind in ethische dilemma’s en dat de zorgzwaarte hoger is geworden.
Ik moet nu gauw door, de plicht roept!